thais dagje uit

Ja, een Thais dagje uit, wat bedoelen we daarmee? Een situatieschets: 80 Thai en 2 Nederlanders gaan een dagje met de boot naar 4 relatief onbekende eilanden, een Emerald Cave verkennen en snorkelen. Het dagje begint zoals een Thaise schooldag: namen worden afgeroepen (wij zijn Beach Cafe omdat onze namen niet uit te spreken zijn) en we gaan netjes in de rij. We horen in welke boot we gaan en lopen dan naar de pier. Daar opnieuw krijgen alle 82 stuk voor stuk een plaats in de rij aangewezen, zodat we gestructureerd aan boord klimmen. Daar trekt iedereen zijn zwemvest aan en houdt die aan (op twee na).
Een heerlijke bewolkte dag vanaf Pak Meng Beach door de Andaman Sea op weg naar de Emerald Cave. En daar gebeurt het: we zwemmen in 1 lange oranje sliert de grot in. 82 mensen die elkaars zwemvest vasthouden met voorop en halverwege een begeleider met zaklamp. We begrijpen het: jullie liggen al in een deuk, omdat wij aan dit gedisciplineerde kuddegedrag meededen, maar hier komt het: Het was super! Ongelooflijk mooi om zo'n 200 meter door een pikdonkere grot te zwemmen en dan in een open binnenruimte aan te komen waar je bij laag tij kunt staan. Maar ook mooi om te beseffen dat je met gezond verstand toch kunt besluiten om wel te volgen. Want je snapt wat wij zagen toen er na ons een club Europese zwemmers de cave uit kwam: een zooitje!! De eeuwige glimlach van de Thaise begeleider was even niet zichtbaar.

Verder nog bij 2 eilanden gesnorkeld met prachtige vissen en koraal. Wat is die onderwaterwereld toch kleurrijk. We hadden jullie eerder geschreven over het altijd aanwezige geluid. Stiekem waren wij dan ook blij met de verwachte rust tijdens het snorkelen. Je kunt tenslotte niet snorkelen en praten tegelijk, toch? Ik zou zeggen: kom naar Thailand en je ontdekt het, ongelooflijk!

Voor de volgers onder ons: we zijn dus nu in Ban Pak Meng (in de buurt van Trang waar we morgen naartoe fietsen). Vandaag een dag om te luieren, schrijven, fietsen nakijken en genieten in dit plaatsje waar 's ochtends en' s avonds honderden lokale mensen bij eb de zee inlopen op zoek naar seafood. O ja, gisteren toen we met de boot terugkwamen was het ook 'ineens' eb en zat de motor van de boot vast. Moesten we in vier groepen overstappen in kleine roeiboten. Toen we vroegen of dit vaker voorkwam, zei de begeleider met een brede lach "Niet altijd, misschien 5 x per week" !.?!

Dan nog wat allerleitjes uit de afgelopen week:

* Als er maar een geringe personeelsbezetting nodig is in een guesthouse, lijkt het criterium wel te zijn dat degene die Engels spreekt, vrij is. De bestelling wordt dan opgenomen door op de Engelse menukaart met pen een streepje onder het gewenste gerecht te zetten. Er staan echter al wat streepjes...... Aan de kok om het uit te zoeken. Maar.. we kregen garlic bread, twee keer zelfs. Als we 's ochtends vragen om European breakfast, krijgen we een kop mierzoete koffie en....garlic bread. Hoe krijg je de smaak van knoflook weg als je om 7 uur 's ochtends op je fiets zit? Tips?

* Olifanten op de weg. We lopen mee en zien dat ze zwemmen en gewassen worden in een meertje.

* Aap voorop de scooter. We mogen mee en zien hoe deze makaak de kokosnoten uit de boom haalt voor zijn baasje.

* Weer snelweg: de MP3 biedt uitkomst.

* Gerard leest de Millenniumtrilogie van Stieg Larsson, Marja leest Kracht van Atlantis (Atlas shrugged) van Ayn Rand. Beide 1500 bladzijden. Straks wisselen, met de ereader hoeven wij voorlopig nog niet naar huis.

* Weggevlucht uit Ao Nang: teveel Europeanen, maar de Mac, KFC, Subway en Starbucks geven de doorslag: wegwezen!

* leuke ontmoetingen. Fijn dat je waardevolle ontmoetingen kunt hebben, zonder dat er een vervolg aan hoeft te zitten.

* Op zoek naar info over tsunami , lijkt het wel of alles is weggevaagd,. Wel bijzonder om een van de vele vluchtgebouwen te zien voor een evt tsunami, met aan de overkant een bordje: evacuation 600 meter. Gerard ziet hier kansen voor een organisatie-adviesje van Bosman&Vos.

* En als laatste de spontane uitnodiging, als we even van de fiets afstappen, om een lunch bij te wonen bij een Chinese familie. Dit als onderdeel van een ceremonie om de voorvaderen en overledenen te gedenken, op de dag van het Chinese nieuwjaar. Wat een gezelligheid en gastvrijheid ontmoeten we weer!
Voor hen start vandaag het nieuwe jaar.

En wij zeggen zoals zo vaak tegen elkaar: Hoera, het is vandaag!.